وقتی ناگهانی توی دنیای رویا فرو میری...
وقتی ادمایی رو که دوست داری ببینی رو تصور میکنی...
شبا لذت بخش تر از روز هایی میشه که همه سرشون تو کارته و شب هایی که ازادانه خودت رو روی تخت رها میکنی بدون وجود کسی که توی کارات سرک بکشه...
چی میشه که به این حد از بیتفاوتی میرسیم؟
وقتی که هرکی هرچی میگه بی تفاوت میگذریم!
به نظرم رویا خطرناک تر از واقعیته...چون انقدر شیرینه که واقعیت رو هم در خودش میبلعه و اون وقت تو میمونیو رویایی که رویاست...
